lunes, 23 de noviembre de 2009

COLECTIVA EN ARTEBRONCE GALERÍA. 28 DE NOVIEMBRE

Este próximo sábado 28, la Galeria Artebronce de A Guarda, inaugura una exposición colectiva con diversos artistas y los fondos de la misma. Estarán los collages de Los hierros y El Jarrón de Fernando Barreira


viernes, 20 de noviembre de 2009

TRUJILLO, Maribel.... despues de un subir-bajar de estudio

las cerezas: 200 x 86 cms.







"Milk" de Miguel Piñeiro, .... superior no?









Me gustaría ilustrar este artículo con la imagen de los dos oleos que ayer vi en su estudio, uno, el de las cerezas: Inmenso, desmesurado, excesivo.... casi como yo, muy barreira. El otro, mínimo, increiblemente bueno, firme, seguro y preciso..... aplastante demostración de técnica enfoque y construcción... su mejor hasta ahora obra. Espero en breve poder ilustrar con fotos estos dos lienzos, porque esta Niña, que es mujer parida, se está superando a si misma cada día.... tanto que insulta de el dominio absoluto del pincel con la realidad. Y como al resto del mundo parece que le pasa al lado y soy yo su numero uno de los fans.... pues eso, que reinvindico su calidad, humana y artística, y os aseguro que el resto es pura palabrería, prometo colgar la obra de ella en este artículo... pero ya sabeis que mi pulso fotográfico no es el más adecuado.....esperen ustedes unos días y ya me contarán..... si es buena la niña, la niña Trujillo.



Dicen los entendidos en globalidades artísticas que los hiperrealistas americanos son insuperables por técnica y enfoque, y si en algo son mejores los hiperrealistas latinos es: Que en su obra hay calidez, y no frío,...



Junto con mi admirado Miguel Piñeiro que es la joya de la corona de los Nóveles Geniales, Trujillo el único problema que tiene es: que le falta tiempo para ella de dar tanto a los demás.


jueves, 19 de noviembre de 2009

fernando Barreira 10 de Diciembre,de nuevo en Lisboa, en la galeria del INDEG/ISCTE

El INDEG/ISCTE de Lisboa, organiza a traves del jefe de espacios expositivos, el Arquitecto Joao Baltazar, una exposición con los bronces: El Quijote, Patricio, Santiaguiño, y Marquitos asi como los tres collages sobre óleo: Luisa con Pajaro, Tacón de Salón y Luisa en la Piscina. estarán tambien los dos únicos óleos de la seríe de Los Antonios: Toní y Tozé.

os dejo el enlace de la galeria del INDEG http://indeg.org/indeg/exposicoes/

miércoles, 18 de noviembre de 2009

FERNANDO BARREIRA na Casa do Escudo


INTERVENCIÓN DA SECRETARIA XERAL, CARMEN PARDO, CON MOTIVO DA EXPOSICIÓN ‘ÚLTIMA’ DE FERNANDO BARREIRA


Data: sábado 14 de novembro de 2009.
Hora: 19.00 horas.
Lugar: Casa do Escudo de Verín.


Boas tardes a todos e moitas gracias por vir hoxe á Casa do Escudo de Verín.

A ocasión, sen dúbida, meréceo e para min é un honor estar hoxe aquí, acompañando a este gran artista e amigo, Fernando Barreira.

Un universo máxico de técnicas e materiais danse cita en ‘Última’, título da exposición que hoxe sae á luz, xusto antes de que o Museo de Ourense revise os trinta anos de xoven vida artística do noso querido veciño.

Directos aos ollos e ao corazón do espectador chegan os seus deseños gráficos e os debuxos en serie realizados en tinta china, obras que soamente poden concebirse coa contundencia dun trazo tan certeiro coma o seu, un trazo que non admite a posibilidade do erro.

O artista convérsese nun francotirador de sentimentos nobres que rescata do esquecemento os antigos oficios que poboaban as nosas rúas e barrios: carpinteiros, meretrices, cerralleiros, pulpeiras… adáptanse á estética Barreira, ao dosificar sutil e maxistralmente notas de ironía e delicadeza sobre eses traballos xa en desuso.

A través do tríptico no que homenaxea ao seu pai, obra mestra da exposición, Barreira entoa un canto de amor aos seres queridos, ás propias vivencias e á humanidade en xeral.

O artista volve a vista atrás e revisa a súa infancia, descubrindo as sorpresas que movían a curiosidade dun neno que se volvería artista prolífico. Abellas, arañas, xoaniñas… tecen una madeixa de soños nun lenzo branco, que gracias á destreza do seu pincel, se cobre dunha gama cromática extensa e variada, na cal está case sempre presente como fondo a cor da terra que o viu nacer.

Os óleos sobre lenzo con incrustacións de bronce, e mesmo con lá ou pel, son un compendio de emocións táctiles, un paseo irrepetible pola obra dun artista local que se achega ao mundo con mirada universal.

Os máis variados soportes e técnicas teñen cabida na súa obra, un traballo que bebe da súa prolongada formación artística en mundos tan dispares como a decoración, o grabado, o debuxo, a publicidade ou a moda, na que traballa actualmente.

Na súa obra, premiada con numerosos galardóns, tanto en España como en Portugal, onde pasou varios anos da súa vida, verte as súas ansias de traballo e a súa visión do universo, unha visión fantástica que recorre con frecuencia a temas mitolóxicos e relixiosos.

A obra de grandes da pintura, como Velázquez, reivéntase tamén baixo o seu prisma. Razón e lóxica, sentimento e razón danse a man en espazos de amplos volumes que deixan a perspectiva nu segundo plano.
A imaxinación de Barreira cobra vida propia nos rostros humanos que repite case obsesivamente, e onde os rasgos faciais máis básicos, como a boca ou os ollos, son mesmo prescindibles para chegar ao concepto de fondo.

‘Última’ antóllase como unha ocasión única para acercarnos a coñecer o noso propio concello a través dos ollos dun dos seus fillos. Non esquezamos que Fernando vén axudando dende os seus inicios como artista a fomentar a arte realizada nesta zona do Támega.

Estamos seguros de que ‘Última’ será tamén o inicio doutros trinta anos de arte e de éxitos para él e para Verín.

Moitas gracias.

Inauguracion de la exposición ÚLTIMA en A Casa do Escudo












































































































































































































































































Ahora, que ya han pasado unos días desde el pasado sábado 14, y con la tranquilidad recuperada me gustaría hacer balance de lo que fue la inauguración. Es verdad que necesitaba gente y público en ella, como tambien es verdad que necesitaba ventas.... todo se cumplio. Hasta el homenaje silencioso y visual a mi padre y a mi querido Ario, todo estuvo bien, me encontre arropado por políticos, amigos, familiares, curiosos, incondicionales, galeristas, algún banquero y hasta el mismo Delegado Territorial de la Xunta que le hacía los honores a La Secretaria Xeral de Turismo... mis amigos venidos de Porto, de Maia, de Coruña, de Santiago, de Verín... todo perfecto. Y todo salió perfecto porque mi querida "MariaCerezas": Maribel Trujillo y Marisa Pardo, aunaron esfuerzos silenciosos para que yo estuviese cómodo y triunfante.... vámos !! cómo a mí me gusta.... y ellas discretas disfrutaron tambien de mi propio éxito. extensible a tanta y tanta gente que me apoyó y ayudó : Bodegas Magmus y Bodegas Abeledos, la mano diestra de mi amiga Chon, emancipada en Santiago.... y el guiño cariñoso de Carmen Pardo cuando hablaba como clienta mía en el ARIA CAFE de Porto, mi buque insignia en Portugal.
ÚLTIMA, es un ciclo cerrado de mi vida, un compendio gráfico de mis voluntades y un punto y seguido de un gran proyecto: MI propia vida.
Desde que he llegado a España, hace ya 5 años, de todo y por todo he pasado, y ahora, tal vez obsesionado en producir y producir.... como si mis años en Portugal hubiesen sido estériles, cuando, realmente son una parte importantísima de mi vida que no se borra con el traspaso de un negocio, ni con tirar todos mis teléfonos al Duero, y mucho menos con la eutanasia de mi querido perro... Portugal sigue existiendo y ahora lo acepto, casi como compañero. Portugal me ha dado muchos problemas, emocionales, afectivos, economicos, autoestima.... pero me ha dado tanto tanto en vida, nunca he amado como allí amé... y nunca he reido tanto como con mis amigos Pedro y Marta.
Ahora, gallego de nuevo, castellano parlante, porque me sale demasiado el Portugues ante el Gallego, cierro el ciclo completo de Portugal y empiezo a mandar en mi indómita vida.
Una vez más, gracias a todos los que habeis venido a mi exposición... a la ÚLTIMA en Verín.
.... gracias a los amigos y como no: A LOS OTROS!!








martes, 10 de noviembre de 2009

El Viento, de Art Wanson Gallery



He utilizado esta foto de Art Wanson para ilustrar este monólogo sobre el viento... siempre que estoy en movimiento, el viento toca mi memoria, como solapas que encierran mis recuerdos, él las va arrancando y me va enseñando... el viento, que todo va pasando, y al ir pasando produce una sensación pura de libertad,....
muchos de los hoy enemigos míos, memorias mías tambien, han cuestionado los cambios y emociones, han cuestionado errores y perdones, han cuestionado sin saber.... que la libertad, en toda su amplia expresión no condena mas que al pecador... si este ha de pecar... y que las dobles conciencias de las educadas indecencias de quita y pon... no son mejores por mejor escritas, ni más reales que la propia vida, ni tan siquiera autorizadas por el mediocre pecador... todos a partes iguales sentimos el viento, y ese aire en moviento, es, el que nos hace evolucionar... el rencor y la malicía del susurro en la oscuridad, no afecta a la esencia del problema. Cada uno es como es... y a la gente no se la dobla como bambú de alcoba, para que todo esté en su lugar.
El viento, es tan libre, que no respeta y no por ello ofende. simplemente es VIENTO, aire en movimiento.

lunes, 9 de noviembre de 2009

ARTÍCULO DE LA REVISTA "ACTUALIDAD€" Económica de Lisboa


Articulo de Inés Serra Bastos en la revista portuguesa ACTUALIDAD€ ecónomica sobre la expo de Lisboa en el Centro Gallego.